Reacties
Ja, zeker een mooie zaak, en toch... Als ik me de laatste tijd wil ergens écht over wil informeren bij een of andere officiële instantie is het huilen met de pet op. Soms lijkt het alsof iedereen de wind wel voelt waaien, maar weinigen nog weten waar hij vandaan komt. Groeien de twee fronten eigenlijk niet naar elkaar toe, de leek weet steeds meer en de specialist steeds MINDER ? Je krijgt een probleem wanneer kennisberoepen hun specialisatie-taak niet echt opnemen, en zelf ook wegzinken in vb. wat snel gesurf.
En ook: hoe meer verantwoordelijkheid je in een samenleving verschuift naar een individu, hoe meer mensen er ook uit de boot vallen die 'niet meer mee kunnen,' een ander neveneffect van dit soort democratisering... Of zie ik dat verkeerd?
Ik heb wat kennissen die die in een kennisberoep zitten (Misschien heten ze daarom ok wel kennissen ...).
Zij klagen meestal wat dat de laatste jaren de kennisberg zo uitgebreid is, dat het niet allemaal meer in 1 hoofd past, zodat je het algemeen fenomeen krijgt dat je ook daar weer niveaus in krijgt: een brede onderbouw die van alles wat weet maar eigenlijk te weinig om iemand echt verder te helpen, en een dunnere bovenbouw die erg veel weten over een klein onderwerp, maar die niet echt snel toegankelijk zijn voor veel mensen. (en meestal ook peperduur zijn - overigen terecht )
Misschien het beste voorbeeld zijn de helpdesks - die meestal ronduit frustrerend zijn: de persoon aan de telefoon of balie weet te weinig om je te helpen maar doet toch zijn best, en de persoon die het wel weet, wil niet lastig gevallen worden met allerlei vervelende vragen over triviale onderwerpen.
Ik denk ook niet dat we nog kunnen verwachten dat kennisberoepen allemaal op hetzelfde niveau moeten staan: misschien moeten we snel ook het onderscheid maken tussen basic-advocaten en premium-advocaten of zo :-)
Wat je daar zegt over mensen die uit de boot vallen is zeker waar. Toch geloof ik nog altijd dat de mens van nature een sociaal wezen is, waardor er in elke sector wel een initiatief ontstaat om de *have-nots* wat mee te trekken. Om het wat bijbels uit te drukken: over het algemeen wordt er toch veel moeite gedaan om de have-nots te leren vissen ipv ze een vis te geven.
democratisering .... eingelijk is dat geen sociale bezigheid. Een Hongaarse kennis sprak er onlangs over: Vroeger (pre-revolutie) had iedereen schoenen, allemaal dezelfde bruine, nu kun je kiezen tussen 100 soorten, maar kan de helf van de mensen ze niet betalen.
Getsie - das al de tweede keer binnen korte tijd dat ik al pro-communisme blijk (de eerste keer ook al bij Beckett: http://beckett.skynetblogs.be/comment.php?post_ID=52586 )
Dan doe ik toch IETS goed :-). Shit, zwijg Beck, straks krijgen ze nog allemaal door dat je hen aan het brainwashen bent...
En ook: hoe meer verantwoordelijkheid je in een samenleving verschuift naar een individu, hoe meer mensen er ook uit de boot vallen die 'niet meer mee kunnen,' een ander neveneffect van dit soort democratisering... Of zie ik dat verkeerd?
Ik heb wat kennissen die die in een kennisberoep zitten (Misschien heten ze daarom ok wel kennissen ...).
Zij klagen meestal wat dat de laatste jaren de kennisberg zo uitgebreid is, dat het niet allemaal meer in 1 hoofd past, zodat je het algemeen fenomeen krijgt dat je ook daar weer niveaus in krijgt: een brede onderbouw die van alles wat weet maar eigenlijk te weinig om iemand echt verder te helpen, en een dunnere bovenbouw die erg veel weten over een klein onderwerp, maar die niet echt snel toegankelijk zijn voor veel mensen. (en meestal ook peperduur zijn - overigen terecht )
Misschien het beste voorbeeld zijn de helpdesks - die meestal ronduit frustrerend zijn: de persoon aan de telefoon of balie weet te weinig om je te helpen maar doet toch zijn best, en de persoon die het wel weet, wil niet lastig gevallen worden met allerlei vervelende vragen over triviale onderwerpen.
Ik denk ook niet dat we nog kunnen verwachten dat kennisberoepen allemaal op hetzelfde niveau moeten staan: misschien moeten we snel ook het onderscheid maken tussen basic-advocaten en premium-advocaten of zo :-)
Wat je daar zegt over mensen die uit de boot vallen is zeker waar. Toch geloof ik nog altijd dat de mens van nature een sociaal wezen is, waardor er in elke sector wel een initiatief ontstaat om de *have-nots* wat mee te trekken. Om het wat bijbels uit te drukken: over het algemeen wordt er toch veel moeite gedaan om de have-nots te leren vissen ipv ze een vis te geven.
democratisering .... eingelijk is dat geen sociale bezigheid. Een Hongaarse kennis sprak er onlangs over: Vroeger (pre-revolutie) had iedereen schoenen, allemaal dezelfde bruine, nu kun je kiezen tussen 100 soorten, maar kan de helf van de mensen ze niet betalen.
Getsie - das al de tweede keer binnen korte tijd dat ik al pro-communisme blijk (de eerste keer ook al bij Beckett: http://beckett.skynetblogs.be/comment.php?post_ID=52586 )
Dan doe ik toch IETS goed :-). Shit, zwijg Beck, straks krijgen ze nog allemaal door dat je hen aan het brainwashen bent...
Geef je commentaar op:
Expertisme for the masses
Af en toe word ik eraan herinnerd waarom ik internet ook alweer zo fantastisch vind, met name als het praktische nut ervan weer eens wordt bewezen.
Eergisterenavond tijdens het avonduitblazen plotseling - floeps- geen beeld meer op de TV.
Lastig, want iedereen beweerd altijd dat de TV zijn avonden niet beheerst, maar wacht maar eens tot ie het plotseling niet meer doet.
Ik weet niet veel van electronica, maaar vind het al vanaf mijn kleuterdagen fantastisch om dingen open te schroeven om wat met de electronische ingewanden te prutsen. (Die manier van doktertje spelen vond ik veel interessanter dan met meisjes - waarschijnlijk 1 van de eigenschappen van een geek
)
Even zoeken op het alwetende net en met de schroevendraaier en de voltmeter in de hand word ik door een erg uitgebreide repairguide langst alle valkuilen van de tv-techniek geloodst.
En voorwaar: we hebben weer beeld !
(De beeldgeometrie is wel ver heen, maar soit ...)
Een programma overlaatst op diezelfde TV handelde hierover: Tradionele "kennis"-beroepen zoals advocaat en doktor hebben qua standing zwaar te lijden onder het internet. Iedereen kan zich immers gemakkelijk verdiepen in de meest uiteenlopende onderwerpen, waardoor je al goed beslagen naar die doktor of advocaat kunt stappen.
Zulke beroepen worden meer meer louter uitvoerend ipv beslissend.
Een mooie zaak - leve de autodidactie
Eergisterenavond tijdens het avonduitblazen plotseling - floeps- geen beeld meer op de TV.
Lastig, want iedereen beweerd altijd dat de TV zijn avonden niet beheerst, maar wacht maar eens tot ie het plotseling niet meer doet.
Ik weet niet veel van electronica, maaar vind het al vanaf mijn kleuterdagen fantastisch om dingen open te schroeven om wat met de electronische ingewanden te prutsen. (Die manier van doktertje spelen vond ik veel interessanter dan met meisjes - waarschijnlijk 1 van de eigenschappen van een geek
)Even zoeken op het alwetende net en met de schroevendraaier en de voltmeter in de hand word ik door een erg uitgebreide repairguide langst alle valkuilen van de tv-techniek geloodst.
En voorwaar: we hebben weer beeld !
(De beeldgeometrie is wel ver heen, maar soit ...)
Een programma overlaatst op diezelfde TV handelde hierover: Tradionele "kennis"-beroepen zoals advocaat en doktor hebben qua standing zwaar te lijden onder het internet. Iedereen kan zich immers gemakkelijk verdiepen in de meest uiteenlopende onderwerpen, waardoor je al goed beslagen naar die doktor of advocaat kunt stappen.
Zulke beroepen worden meer meer louter uitvoerend ipv beslissend.
Een mooie zaak - leve de autodidactie
