Geef je commentaar op:
3-D Internet for Learning Summit
De laatste 2 dagen heb ik wat tijd doorgebracht op het "3-D Internet for Learning Summit"
Gehost door IBM in een virtuele wereld gebaseerd op Active Worlds
Het thema was "What's missing: An in-world discussion about leveraging the 3-D Internet for learning"
De algemene tendens was dat 3D virtuele werelden een logische evolutie zijn binnen het world wide web.
Eerst had je het statische Web 1.0, dan nu het dynamische, interactieve en sociale web 2.0 en daarna NOG dynamischer NOG interactiever en NOG socialer: web3D.
Dat is een gedachtengang waar ik me helemaal in kan vinden: tegen iedereen die het horen wil (en ook tegen diegene die het al beu zijn) blijf ik over de ongekende creatieve pracht van Second Life leuteren. Uiteraard heb je enorm veel bagger in Second Life, maar kijk dan!, kijk dan toch hier, en daar: wat voor pareltjes je soms tegenkomt.
Een concensus was er wel: de missing link is momenteel het "web".
Om even terug te grijpen: HEEEEEEEL lang geleden had je de BBS cultuur: je belde in op een centrale server, en je kon binnen die server met iedereen chatten, bestanden uitwisselen ... enzoverder.
Toen kwam de IP infrastructuur wat zorgde voor een centraal netwerk, het HTTP protocol en HTML dat zorgde voor een standaard manier om gegevens vorm te geven en te transporteren over dat netwerk en dat maakte de boom mogelijk van het www.
De virtuele werelden zitten nog wat in de BBS-fase: elk is een eilandje wel wat tentakels heeft naar buiten toe, maar toch op zichzelf een eiland blijft.
Voor gesloten leeromgevingen blijken de huidige virtuele werelden echter al prima geschikt te zijn.
Ik heb een hoop mensen leren kennen die allemaal hard aan de kar aan het trekken zijn.
Het was de eerste keer dat ik een Active Worlds omgeving binnen stapte, en het is niet voor niets at IBM voor dit platform koos: het is lichtgewicht, performant en duideijke op "business" gericht. zelfs met grote groepen mensen tegelijk blijft alles vlot lopen.
Dat in schril contrast met Second Life: dat is zwaar, niet performant en op entertainment gericht.
Second Life blinkt dan weer uit in de creatiemogelijkheden, zowel qua 3D modeling en scripting.
ActiveWorld is op dat gebied een beetje kaal.
Waar ik vooral van onder de indruk van was, waren de phone-in mogelijkheden: je belt een (lokaal!) nummer en wordt doorgeschakeld naar de centrale voice chat server, waar je (gemodereerd) kunt deelnemen in een massa-voice call. Inworld voice chat werkt ook, maar is wat beperkter qua bereik.
het blijft voor de geeks natuurlijk, je moet even door de stuntelige avatars en de beperkte grafische schil heen kijken en de meeste conversatie blijft tekstueel, omdat een Portugees die Engels spreekt met een Duitser die min of meer Engels spreekt nu eenmaal erg moeilijk te volgen is.
Af en toe wordt je uit de wereld geknikkerd wegens connectieproblemen, maar dat mag de pret niet drukken: de potentie is duidelijk en zo'n virtuele wereld blijkt een prima aanvulling te zijn op al bestaande learning methods.
Volgende summit ben ik er zeker weer bij!
http://3dinternet.blog.asu.edu
Gehost door IBM in een virtuele wereld gebaseerd op Active Worlds
Het thema was "What's missing: An in-world discussion about leveraging the 3-D Internet for learning"
De algemene tendens was dat 3D virtuele werelden een logische evolutie zijn binnen het world wide web.
Eerst had je het statische Web 1.0, dan nu het dynamische, interactieve en sociale web 2.0 en daarna NOG dynamischer NOG interactiever en NOG socialer: web3D.
Dat is een gedachtengang waar ik me helemaal in kan vinden: tegen iedereen die het horen wil (en ook tegen diegene die het al beu zijn) blijf ik over de ongekende creatieve pracht van Second Life leuteren. Uiteraard heb je enorm veel bagger in Second Life, maar kijk dan!, kijk dan toch hier, en daar: wat voor pareltjes je soms tegenkomt.
Een concensus was er wel: de missing link is momenteel het "web".
Om even terug te grijpen: HEEEEEEEL lang geleden had je de BBS cultuur: je belde in op een centrale server, en je kon binnen die server met iedereen chatten, bestanden uitwisselen ... enzoverder.
Toen kwam de IP infrastructuur wat zorgde voor een centraal netwerk, het HTTP protocol en HTML dat zorgde voor een standaard manier om gegevens vorm te geven en te transporteren over dat netwerk en dat maakte de boom mogelijk van het www.
De virtuele werelden zitten nog wat in de BBS-fase: elk is een eilandje wel wat tentakels heeft naar buiten toe, maar toch op zichzelf een eiland blijft.
Voor gesloten leeromgevingen blijken de huidige virtuele werelden echter al prima geschikt te zijn.
Ik heb een hoop mensen leren kennen die allemaal hard aan de kar aan het trekken zijn.
Het was de eerste keer dat ik een Active Worlds omgeving binnen stapte, en het is niet voor niets at IBM voor dit platform koos: het is lichtgewicht, performant en duideijke op "business" gericht. zelfs met grote groepen mensen tegelijk blijft alles vlot lopen.
Dat in schril contrast met Second Life: dat is zwaar, niet performant en op entertainment gericht.
Second Life blinkt dan weer uit in de creatiemogelijkheden, zowel qua 3D modeling en scripting.
ActiveWorld is op dat gebied een beetje kaal.
Waar ik vooral van onder de indruk van was, waren de phone-in mogelijkheden: je belt een (lokaal!) nummer en wordt doorgeschakeld naar de centrale voice chat server, waar je (gemodereerd) kunt deelnemen in een massa-voice call. Inworld voice chat werkt ook, maar is wat beperkter qua bereik.
het blijft voor de geeks natuurlijk, je moet even door de stuntelige avatars en de beperkte grafische schil heen kijken en de meeste conversatie blijft tekstueel, omdat een Portugees die Engels spreekt met een Duitser die min of meer Engels spreekt nu eenmaal erg moeilijk te volgen is.
Af en toe wordt je uit de wereld geknikkerd wegens connectieproblemen, maar dat mag de pret niet drukken: de potentie is duidelijk en zo'n virtuele wereld blijkt een prima aanvulling te zijn op al bestaande learning methods.
Volgende summit ben ik er zeker weer bij!
http://3dinternet.blog.asu.edu
