Reacties
Amaar zo lief. Ik zit helemaal te blozen zeg.
@Ilse
Hola! Hoog bezoek op mijn blog.
Ik begrijp nog steeds niet waarom ik je blog nog niet opgemerkt had, misschien omdat ik mij tot voor kort nogal focuste op de Engelstalige Tech-blogs, want jij schijnt zelfs tot de Vlaamse blogpersoonlijkheden top 20 te horen.
Bedankt voor je bezoekje! Ik ben ondertussen een trouwe dagelijkse lezer :-)
@Ilse
Hola! Hoog bezoek op mijn blog.
Ik begrijp nog steeds niet waarom ik je blog nog niet opgemerkt had, misschien omdat ik mij tot voor kort nogal focuste op de Engelstalige Tech-blogs, want jij schijnt zelfs tot de Vlaamse blogpersoonlijkheden top 20 te horen.
Bedankt voor je bezoekje! Ik ben ondertussen een trouwe dagelijkse lezer :-)
Geef je commentaar op:
Kerygma
Ik kende Kerygma haar blog nog niet, en mijn Grieks is dermate roestig dat ik even moest opzoeken wat dat ook alweer betekent.
Ik liep er van de week per ongeluk tegenaan, zoals dat gaat als je die oneindige keten bloglinks volgt. Op 2 dagen tijd las ik zowat alle postjes, en dat zijn er een hoop. s'avonds in bed op mijn piepkleine lichtgevende computertje om de slapende medemens niet te storen.
Net zoals bij een boek vind je het dan jammer dat je het *uit* hebt. Je hebt er immers zoveel tijd aan besteed dat je een zekere band met de hoofdrolspelers hebt opgebouwd, en dan is het altijd een afscheid als er niets meer overblijft om te vertellen.
Maar het is een blog hé: een eindeloze stroom van vertelsels waar continu aan verder wordt gebreid.
Eigenlijk zouden boeken ook zo uitgegeven moeten worden: blaadje per blaadje, hoofdstuk per hoofdstuk, om zo eindeloos door te gaan tot de auteur er genoeg van heeft en zijn stroom even laat inslapen.
Slapen, want helemaal stoppen doet een stroom nooit natuurlijk. Het is een erg prettige manier van lezen en prima combineerbaar met al je andere activiteiten. Hoe vaak kwam het niet voor dat je 'smorgens ergens met een suf hoofd zat te denken waarom je dat boek nu toch perse die nacht nog uit moest lezen. Nee, dan beter stukje bij beetje, dan hoeft die schrijver ook niet zoveel moeite te doen om eerst zoveel hoofdstukken uit zijn pen te schudden.
TV series werken ook zo: hapklare brokjes op een geregeld tijdstip.
Maar o wee als je dan halverwege inschuift: dan is het weer nachtwerk om al die verloren verhalen in te halen, zoals deze week met kerygma, of vorige jaar toen ik in ruk seizoen 1 van Prison Break bekeek (17 uur), gewoon omdat ik niet kon stoppen.
Dat een goed verhaal eerst grondig uitgestippeld moet worden met een uitgedacht plot om zo een perfecte afwisseling tussen spanning en ontspanning te creëren, dat is ook niet altijd waar: natuurlijk plot een blogger zijn *grand finale* niet. En ook in tv-land gebeurt dat dikwijls: ER loopt nu vlotjes zijn 14de seizoen uit en series zoals Lost zijn overduidelijk uit de startblokken geschoten zonder dat de schrijvers zelfs maar een idee hebben waar ze uitendelijk naartoe gaan (iets wat nu in seizoen 4 nog altijd zo is)
Pulp noemt dat de snackcultuur, wat veel te negatief klinkt. Het mogen dan wel snackjes zijn, blogpost-pareltjes als van Kerygma zijn dikwijls even voedzaam dan een 7 gangen menu.
Ik kijk er al naar uit wanneer mijn feed-reader meldt dat de volgende snack is gearriveerd.
Ik liep er van de week per ongeluk tegenaan, zoals dat gaat als je die oneindige keten bloglinks volgt. Op 2 dagen tijd las ik zowat alle postjes, en dat zijn er een hoop. s'avonds in bed op mijn piepkleine lichtgevende computertje om de slapende medemens niet te storen.
Net zoals bij een boek vind je het dan jammer dat je het *uit* hebt. Je hebt er immers zoveel tijd aan besteed dat je een zekere band met de hoofdrolspelers hebt opgebouwd, en dan is het altijd een afscheid als er niets meer overblijft om te vertellen.
Maar het is een blog hé: een eindeloze stroom van vertelsels waar continu aan verder wordt gebreid.
Eigenlijk zouden boeken ook zo uitgegeven moeten worden: blaadje per blaadje, hoofdstuk per hoofdstuk, om zo eindeloos door te gaan tot de auteur er genoeg van heeft en zijn stroom even laat inslapen.
Slapen, want helemaal stoppen doet een stroom nooit natuurlijk. Het is een erg prettige manier van lezen en prima combineerbaar met al je andere activiteiten. Hoe vaak kwam het niet voor dat je 'smorgens ergens met een suf hoofd zat te denken waarom je dat boek nu toch perse die nacht nog uit moest lezen. Nee, dan beter stukje bij beetje, dan hoeft die schrijver ook niet zoveel moeite te doen om eerst zoveel hoofdstukken uit zijn pen te schudden.
TV series werken ook zo: hapklare brokjes op een geregeld tijdstip.
Maar o wee als je dan halverwege inschuift: dan is het weer nachtwerk om al die verloren verhalen in te halen, zoals deze week met kerygma, of vorige jaar toen ik in ruk seizoen 1 van Prison Break bekeek (17 uur), gewoon omdat ik niet kon stoppen.
Dat een goed verhaal eerst grondig uitgestippeld moet worden met een uitgedacht plot om zo een perfecte afwisseling tussen spanning en ontspanning te creëren, dat is ook niet altijd waar: natuurlijk plot een blogger zijn *grand finale* niet. En ook in tv-land gebeurt dat dikwijls: ER loopt nu vlotjes zijn 14de seizoen uit en series zoals Lost zijn overduidelijk uit de startblokken geschoten zonder dat de schrijvers zelfs maar een idee hebben waar ze uitendelijk naartoe gaan (iets wat nu in seizoen 4 nog altijd zo is)
Pulp noemt dat de snackcultuur, wat veel te negatief klinkt. Het mogen dan wel snackjes zijn, blogpost-pareltjes als van Kerygma zijn dikwijls even voedzaam dan een 7 gangen menu.
Ik kijk er al naar uit wanneer mijn feed-reader meldt dat de volgende snack is gearriveerd.
