en ... GO!

De lente hangt in de lucht.
De Catalpas zijn weer gesnoeid en de tafel staat klaar in de veranda voor het eerste lentezonontbijt.
Ook op de zolder merk je dat je vingers er niet meer afvriezen als je een hamer vastneemt.
Tijd dus om terug in actie te schieten!
Dat die zolderkamers eindelijk eens afgeraken begot.
Het is niet mijn schuld hoor, dat die dingen nog niet klaar zijn, het is de schuld van de goniometrie.
Zoals al eerder gezegd, tis rap bedacht: hop, we trekken hier wat schuine lijnen door, dan krijgen we meer dynamiek in de ruimte die bovendien het beschikbare volume optimaliseert en de natuurlijk flow benadrukt.

Jawadde - maar waar die schuine lijnen in contact komen met de schuine lijnen van het dak, krijg je ware Escher-toestanden.
En dat vertaalt zich dan automatisch in veeeeeel meer werk om daar muren tussen te krijgen en alle hoekjes af te werken.
Plezant - dat wel!